Eindelijk na zoveel jaar van ellende ( 10 jaar internaat intern )
met de grond gelijk gemaakt

Welke Jaren van ellende Deze uitspraak vind ik interessant...
Ik was ook op dat Pensionaat, van 1971 tot 1974. In de Meisjesgroep onder de leiding van zuster Lucien, werden kinderen mishandelt. Er waren twee zusjes, die uit een vlijtige zeemansfamilie stamden. Ze mochten een tot twee keer per jaar naar hun ouders gaan, namelijk met kerstmis.Het oudste zusje huilde vaak. Zuster Lucien hield haar dan een spiel voor haar huilende gezicht, en maakte haar erop opmerkzaam, hoe lelijk ze haar vond bij het huilen. Idere keer weer opnieuw. Ik heb toentertijd niets ondernomen tegen die Non, ofschoon ik toch elk weekeind naar huis ging.
Misschien is het te verklaren door het feit, dat ik zelf ook mishandelt werd.
Weet u, waarom dat Pensionaat met de grond gelijk gemaakt werd Ik woon in Zwitserland, en heb helemaal geen kennis van de Gang der dingen in Tegelen. Bent u ook een mishandeld kind geweest
Zouden we wat kunnen doen, na al die jaren Zouden we nog levende Nonnen naar de psychische brandstapel kunnen leiden, of leven ze allang in hun hel

Eenieder, die op het St. Antonius pensionaat geinterneerd was als kind, en iets meekreeg van mishandelingen, op welke manier het ook zij, kan zich naar wens bij mij melden Ik zou een "vereniging" willen gronden, opdat we een reunie zouden kunnen houden. Vanuit een zulke reunie zouden we kunnen zien, of, en welke, ideeen en behoeften er bestaan, zich bij gelegenheid te treffen of per email te schrijven hoe het gaat, etc. Ik woon in Zwitserland, en ik studeer rechtswetenschappen aan de Universiteit Zurich. Mijn email Adres medith.jgmosa yahoo.com

jaren heb ik op deze school gewoond.
Het zijn voor mij jaren geweest die zijn met geen pen te beschrijven , mishandelingen o.a slaan , psychische mishandelingen , het is nooit meer goed te maken ook niet met geld.
Voor mij is het een tijd van pijn en heel veel verdriet geweest.
Dagelijks denk ik terug aan deze verschrikkelijke schooltijd ( het heeft een diepe wond bij mij achter gelaten die niet wil helen .
Ik heb ook andere oud leerlingen gesproken die hebben allemaal het zelfde meegemaakt .
Ik ben blij dat dit internaat bedolven is onder een laag zand en mag hopen dat zuster Frederika er boven op ligt ze heeft mij veel pijn gedaan ik kan er maar moeilijk mee omgaan wat er is gebeurt.

Ik was er intern van 19711974 (eerste tm de vierde klas lagere school). Het was er zeker geen lolletje, ik ben wel geslagen door sommige nonnen (Zr. Frederica vooral, maar ook Zr. Antonelli) en door Juffrouw Claassen (3de klas lagere school). Er waren echter ook een paar lieve nonnen (Zr. Tiatild o.a.). Verder werd ik en andere kinderen regelmatig in het "kofferhok" (meer een kofferkamerschoenenkamer) opgesloten. Ik kan me ook nog herinneren dat kinderen hun eten uit de prullenbak moesten opeten.. Een ramp was ook het oefenen op zaterdagavond in de kapel om op zondag mee te kunnen zingen in diezelfde kapel tijdens de dienst, vreselijk vond ik dat. Al met al geen prettige tijd. Ik ging eens in de twee weken naar huis. Ik kan me herinneren dat veel kinderen heel erg veel last van heimwee hadden, ik had daar minder last van. We moeten ook niet vergeten dat het niet echt liefdevol was van ouders om hun kinderen op zo'n internaat weg te stoppen...

een concentratie kamp denk dat de kampen in de tweede wereld oorlog er het zelfde uitzagen .was er van 1968 tm 1976 . nonnen die je betasten en je in hun kamer liet slapen in hun bed.
ja overdag voor straf naar de slaapzaal en in het kamertje van de zuster waar ze even later naakt naast je stond. je moest je uitkleden.
wat er allemaal gebeurde is niet te beschrijven.
ben lichaamelijk misbruikt , mishandelt en geestelijk kapot gemaakt
wat nu

Ik ben nu 58 en zie dit voor het eerst.

De school was een hel voor me. Enige lichtpuntje was ene mevr Freijen ()

Ik heb daar 6 jaar in angst en pijn geleefd. Met een sleutel aan je oren optillen, je eigen kots opeten, uren lang met je blote knieen op een kokosmat zitten, daarnaast nog de psychische terreur.
Schelden, kleineren, de angst tijdens het eten.
Het liegen en bedriegen wat je deed om maar te voorkomen dat je straf kreeg. Door slechte voeding een "krentenbaard" hebben die dan met jodium of als je geluk had met zinkzalf flink ruim ingesmeerd werd zodat je de hele dag door gepest en uitgelachen werd, iets waar die beesten (dat zijn ze in mijn ogen) maar al te graag aan meededen.
Vergeet ook zuster Reneria en Christoffel (ziekenzuster) niet.

Wellicht draaf ik wat door, echter ik zie dit pas voor het eerst, en naast het diepe verdriet dat ik voel ook een stukje blijdschap. Na bijna 50jaar ben ik niet meer alleen, eindelijk mensen die me geloven.

Henk
Heb daar van 1960(1) tot 1966(7) gezeten, mocht alleen tijdens de vakanties naar huis



St Antonius pensionaat
Venloseweg 6
Tegelen

Ik heb op dit internaat gezeten van zomer 1976 tot 1979. (lager school klas 4 tm 6) Ik heb er een prima tijd gehad, Zuster Frederica en Tiatild stonden bij mij op nummer 1.
Misstanden heb ik in deze periode nooit ervaren of gezien.
Streng was men er wel, maar dat had ik ook wel nodig.

Heb op dit internaat gezeten van 1968 1971, eerste t/m derde klas.

De gevoelens zoals hierboven door anderen omschreven kan ik alleen maar onderschrijven. Het verblijf op dit nonnen internaat en de behandeling die ik heb gehad als kleine jongen hebben een stempel gedrukt op wie ik vandaag ben. Lief zijn en er vooral voor zorgen dat niemand boos op je wordt. Want, .........als een non boos op je werd, dan was je nog niet jarig. Haren trekken, pak slaag, in je hemdje op straf onder een open raam in de winter, je eigen overgeefsel opeten als je over je nek gegaan was als je hun eten niet lustte, Enzovoorts. Kan niet zeggen dat ik seksueel misbruikt ben, maar de psychische terreur van deze gefrustreerde krengen was verschrikkelijk. En als je er thuis iets van vertelde, dan kreeg je daar ook nog eens op je kop. Juffrouw Claassen van de derde klas heeft me letterlijk de haren van het hoofd getrokken. Toen ik bij een dokter in Heerlen in het ziekenhuis behandeld moest worden tegen kale plekken op mijn hoofd is er kennelijk een lichtje gaan branden bij mijn ouders. Dat was dus ook meteen mijn laatste jaar daar. Was pas zes tot negen jaar in die tijd. s'-nachts mocht je niet naar toilet en o wee als je durfde in je bed te plassen. Dan was je nog niet jarig. En zo kan ik nog even doorgaan. Nu ik lees dat anderen soortgelijke herinneringen hebben, lukt het wel beter deze bizarre periode van mijn jeugd een plaatsje te geven.

Heb op het internaat gezeten van mijn 7e jaar tot 12e jaar
mijn leeftijd 26 01 1947 we kunnen hier wel spreken van een hel en seksueel misbruikt (speeltje) Juffrouw Claassen heb ik gekend 3e klas verder wil ik hier niet op ingaan want ik weet de gevolgen niet een reunie
zou daar kijk ik naar uit. Ik kan mij bij de vorige meldingen volledig aan sluiten. Harrie

De weinige herinneringen aan mijn kostschooltijd (een jaar 1e klas lagere school 1949-1950) in Tegelen zijn zeker geen mishandeling.
Compliment van een lerares (non) voor het leggen van een lang woord met een letterbak.
Eerste heilige communie gedaan met bezoek van familie.
Een grote terrine met lauwe rijstepap op een grote houten tafel die ik na een uur nog steeds weigerde leeg te lepelen

Frappant is wel dat ik me verder niks herinner, maar ook niet getraumatiseerd ben.
Ik ben mijn hele leven met veel plezier docent psychologie geweest en inmiddels 10 jaar gepensioneerd.

Ik was van 1955 tot en met 1959 op dit internaat. Heb wel de strengheid ervaren maar kon er goed mee overweg.
Van al dat misbruik heb ik niets meegekregen. Heb wel veel onder het bed geslapen ivm recalcitrantie. Kreeg wel eens een pak slaag, maar moest er meer om lachen dan dat ik er last van had. Ik heb het zelfs als een leuke tijd ervaren met al die jongens om je heen. Ben later nog 40 jaar in het onderwijs geweest en begon als eerste school na mijn diensttijd op een opvoedingsinternaat. En nu 70 en zie met tevredenheid terug op mijn verblijf op de Munt bij de nonnen.

Van misbruik heb ik niets ondervonden.Wel lijfstraffen Zr. Frederica , trok je aan de oren omhoog, als ik iets uitgespookt had, en haar ogen gingen ook mee omhoog. Min moeder zei altijd "als je van die kostschool terug komt heb je altijd onder de oren wondjes"maar ik durfde nooit te zeggen wat ik had uitgespookt Angst voor nog meer straf. Juffrouw Claassen was een vervelend mens En met de knieën op de kokosmatten is mij ook zeer bekend Het was een vervelende kostschool Alleen Zuster Lize was een lief mens Ik zat daar van 1956 tot 1957.

Claessen was een half Indonesisch wijf (sorry voor de uitdrukking). Ze kon alleen maar schreeuwen en meppen, normaal praten kon ze niet.
Juffrouw Hoeks (2e klas lagere school) was een zachtaardig lief mens.
D.G.J Kallen.

Ik was er van 1970 tot 1974 in de groep 7 onder zuster Lucien. Die was eigenlijk wel aardig, maar ze kon ongelofelijk veel schade bewerken aan kinderen, die ik mij nog herinner Aan Thea en Sonja de Meier. Die twee zussen, die als schipperskinderen weinig naar huis konden gaan. Als ze huilden, dan kwam Zuster Lucien met een spiegel, die ze voor hun gezicht hield, en zei "Zo lelijk zie je eruit, als je huilt" Wat uit die twee meisjes geworden is, geen idee... Ze leden veel, en wat me het meeste ergert vandaag de dag, is, dat ik en andere meisjes nooit geprotesteerd hebben tegen die non of tegen de bovenste leiding.
Ik zelf was ook een offer van Lucien, maar werd niet bestraft Ze liet alle meisjes in een rij staan en dan vroeg ze aan allen, wie in haar slaapkamer was gegaan en haar portemonnee daar gestolen had. Niemand gaf antwoord, omdat waarschijnlijk niemand het gedaan had Ze liep dan aan ons, in de rij staande, voorbij en bleef bij mij staan. Ze zei"Jij hebt het gedaan" Ik liep op haar toe en dacht, ik help haar verder, zeggend, dat ik het niet gedaan had. Ze antwoordde, dat ik niks hoef te zeggen dat IK het gedaan heb. Ik werd niet bestraft. Maar waarom meldde ze het niet bij de politie of bij mijn ouders Waarom maakte ze uit mij in een hele groep van meisjes schuldig voor iets, wat ik werkelijk niet gedaan had Zo'n "naar binnen gaan in een vreemde kamer" is een inbreken Inbreuk en diefstal zijn een echte misdaad, die gewoonlijk de kinder en jeugd advocatuur van de staat opgenomen en bestraft worden. Die Lucien heeft eenvoudigweg een kinderziel kapot gemaakt met hààr manier van rechten. Gelukkig leerde ik Christus kennen in mijn later leven

In die tijd daar geweest van 2 t/m 6e klas en kan niet van geweld spreken ( gelukkig) dat ik van die nonnen heb onderstaan.
Het was wel een gevangenis ( mijn nummer was 116 ) en zo blij er uiteindelijk vanaf heb kunnen gaan.
Wil bovenstaande verhalen wel geloven en heb wel een paar keer met de plank van langs gekregen.

Ik kwam er terecht op de 2e klas. Juf van Heel in de klas. Het klooster werd geleid door nonnen. In die 5 jaar had ik doorlopend veel last van heimwee. Ik ging wel ieder weekend naar huis. Het ging er streng aan toe. Af en toe een tik van een non. Verder niets wat het opnoemen waard is. Tja, ik was 7 jaar oud. Dan komt het allemaal behoorlijk aan en vooral intimiderend. Maar geen misstanden naar mijn mening. Eten was gaarkeuken niveau maar dat is begrijpelijk in zo'n instantie. Dat gaf de gebruikelijke problemen en die nonnen lieten niet toe dat je je bord niet leegat. Dat was niet altijd even tof maar ook niet onoverkomelijk. Mijn probleem in mijn volwassen bestaan is dat ik niet begrijp waarom je een snotneus van 7 jaar daar opbergt. Ik kom uit een normaal gezin, dus geen schipper of kermisklant. Helaas leven mijn ouders niet meer dus ik kan het ze niet vragen. Hoe je het ook beleefd hebt eenieder, ik vind dat je plaats op die leeftijd gewoon thuis hoort te zijn bij de mensen uit je persoonlijke kring. Nergens anders. Dat zal altijd en bij iedereen een rot ervaring zijn.

Nou was er van ong. 1959-60 tm 67 maar van die verschrikkelijke verhalen staat me werkelijk niets bij, wel dat je rammel kreeg maar geen onzin vertellen dat men in bed van de zuster lag. IK vindt het jammer de laatste reunie gemist te hebben door omstandigheden misschien was ik dan nog enkele oude bekenden tegen gekomen maar ja zo is het nu.
Wandelen van Tegelen naar het Sportje, zwemmen dus, de goochelaar herinner ik me ook nog en zuster Wilhelmina , de kreng hahahhahaha maar ben ook groot geworden
een grote groet aan alle oud medeleerlingen

Was in Internaat van 1954 tot en met 1958.Lustte geen erwtensoep, moest toch mijn bord leeg eten,Stond met het bord drie dagen in de hoek van de eetzaal met intussen koude soep tot dat mijn bord leeg was. Ik zou nu dat bord met
soep in het gezicht van de non gooien.Werden met een lineaal op de handen geslagen.

Dit waren met nog heel veel andere dingen die men vandaag niet meer zo met zich laat maken.
Ik zou nu aangifte doen bij de politie.

Dat het gebouw niet meer staat vind ik jammer want ik heb niet alleen slechte herinneringen.

Helmut ik heb met jou samen op de groep gezeten .1967 1970 . Zou je graag willen ontmoeten . Ik kan me jou nog wel herinneren.

Ik zal mijn naam een volgende keer verduidelijken.

Meer volgt.

Mijn broer Dolf en ik werden vanaf september 1956 naar deze kostschool gebracht. Hij was 7, ik 6. Onze ouders waren te druk met de zaak, de verbouwing, de andere kinderen. Dolf kwam in 1961 van school, ik in '62. Persoonlijk heb ik nauwelijks verkeerds aan den lijve ondervonden, was misschien wel een van de favorieten van de nonnen. Ik herinner me wel hoe ik in de derde de opdracht kreeg om met een andere jongen een nieuwkomertje te dwingen de dagelijkse havermoutpap te eten. Zelf vond ik die lekker. Mijn broer echter niet hij had, wat men nu een melkallergie zou noemen. Destijds was hij echter een vervelend joch dat niet wilde eten. Hij is regelmatig gestraft, is geintimideerd, getreiterd. Ik zat een groep lager en had van dit alles geen weet. Hij is gaan bedplassen, werd ook daarvoor gestraft 's Morgens voor 6 uur met het natte laken onder de koude douche. Dan werd hij ook wel seksueel lastiggevallen.
Mijn ongelofelijk slimme, sportieve en gevatte broer is al enkele jaren dood. Hij is in armoede gestorven en nooit echt gelukkig geweest.

Heb ook op dit internaat gezeten ben ziek geworden van heimwee en 4 weken daarvoor in het ziekenhuis gelegen. De nonnen waren lief voor mij en heb me er nooit onveilig gevoeld. Maar die valse heks van juf. Claassen daar heb ik geen goeie herinneringen aan. Ik was haar pispaal en voor het minste geringste stond ze naast me en trok me met een ruk aan mijn haren mijn hoofd achterover. Als ik mijn klassenfoto bekijk dan zie ik dat daar een van angst getekend gezicht opstaat.

Ook ik heb er gezeten en ben er recent achtergekomen welke impact de geestelijke mishandelingen op mij en mijn leven hebben gehad. Inderdaad dagen worden opgesloten als je het eten niet wilde eten ( bloedworst en balkenbrij ) de angst, de intimidatie, de constante dreiging van straf etc. Wat een hel op aarde. En dat op een leeftijd waarin veiligheid zo essentieel is voor je ontwikkeling, pijnlijk en onbegrijpelijk.

Destijds luidde mijn naam Frans van Aken en ik ben hier op school geweest van 1949 tot 1953. Geef mij aub meer informatie daarover

Ik heb op deze school gezeten van 1953 tot en met mei 1956. De nonnen waren zeer streng, namen weet ik me niet meer te herinneren. We speelden met oude autobanden, rolschaatsten en je kon peren plukken met een gebogen ijzerdraadje door het hek heen.
Ik ben in de Amsterdamse binnenstad geboren en daar tot mijn zesde gebleven. Ik kreeg meteen taalles omdat mijn Amsterdamse dialect veer afweer van normaal Nederlands.
De nonnen sloegen wel hard en met een stok op mijn achterhoofd. Daar heb ik nog steeds een deuk van over in mijn achterhoofd. Seksueel niets bijzonders. Dat nr. 185 stond in al mijn kleren en laat het nou leuk zijn. Ik heb nog een washandje met dat nummer er in. Daar ben ik er zuinig op.
Amsterdam was ver weg in die tijd dus bezoek kreeg ik nooit.
Namen die ik me herinner zijn Theo Wulms, die hadden een eierhandel in Weert, Jan Albrechts uit Nijmegen, Mario Bruynincks.
Kinderen naar kostschool. Niet doen!

Ik heb op dit internaat gezeten van 1959 tot 1961. Deze nonnen waren op zijn zachtst gezegd niet echt kindvriendelijk. Als ik in bed had geplast, werd ik aan mijn pyjama naar de badruimte gesleurd en in een badkuip gesmeten. Daar werd de koudwaterkraan aangezet en dan werd ik in het steenkoude water ondergedompeld, totdat ik zowat verdronk. Ik gilde dan om genade, en dan werd ik uit de badkuip getrokken. Vele dagen heb ik toen kunnen verdonkeremanen, dat ik in bed had geplast. Gewoon, de natte pis-onderbroek aantrekken en 's avond was ie wel weer droog.
Wat doet dat met een kind van 7, 8 jaar oud Ik kan het U zeggen heel veel slechts. Ik hoop wel, dat die nonnen nu branden in de hel en aan hun lijden geen einde komt.