Dit was het cafe van de fam. Michielsen, oftewel de schele zoals meneer zelf werd benoemd door de plaatselijke bevolking.
Het was er op zaterdag aangenaam druk ook 's avonds.
Ik heb er 19 jaar in totaal doorgebracht,wij stonden in de bossen op het landgoed van de barones Jurriaanse, zij was bevriend met mijn opa en oma.
En dan mochten wij mee met dhr. Kuipers hij was de plaatselijke boswachterjachtopziener,en die liet ons veel zien in de bossen,altijd vergezeld van zijn herdershond.
Ik denk nog vaak terug aan die mooie tijd.

Ook ik heb in mijn jeugd jaren gekampeerd in het Leuvenemse bos.
Aan de andere kant van het spoor, midden in de bossen. Begin jaren 60 kwam daar de snelweg tussen. Bij Migchelsen, Schele Rinus, kochten we af en toe een ijsje en ansichtkaarten van Hulshorst. Helaas bestaat het gebouw niet meer. Het was een mooie tijd (en nog steeds is het daar mooi)

Met enige regelmaat kom ik nog herinneringen ophalen in deze prachtige omgeving. Als baby ('66) kampeerde ik hier al met de hele familie en dat duurde tot mijn 15e, daarna was kamperen volgens mij niet meer toegestaan. Schele Rinus was een begrip en nog steeds binnen de familie. Ook boswachter Kuipers zal ik nooit vergeten, hij kwam regelmatig een praatje maken bij de tenten. Wassen deden we in de beek, water halen met een jerrycan bij de dichtstbijzijnde waterpomp en het toilet bestond uit een schep en een boom. Prachtige tijd als kind, hutten bouwen, spelen op de zandverstuiving en regelmatig oog in oog staan met zwijnen en herten. Ook het stationnetje van Hulshorst is een icoon en prachtig dat deze nog in bijna originele staat te bewonderen is.