Mijn naam is Cora Kuiters. Als kind heb ik vele jaren doorgebracht in het kinderkamp De Ploegschaar op Ameland.Coby en Gerard Ploegschaar met hun zoon Gerard.Ik vond het ontzettend leuk om de foto van het postkantoor te kunnen bekijken. Als kind heb ik daar ook gestaan voor mijn kaartjes en postzegels.Ook kon je er lepeltjes kopen die ik nog steeds in mijn bezit heb. Vaak denk ik terug aan het fijne kamp waar ik ieder jaar met veel plezier weer heen mocht gaan. De spellen en liedjes heb ik altijd met mijn eigen kinderen gedaan en zing nog steeds de liedjes met mijn kleinkind. Vorig jaar ben ik op Ameland naar de plek geweest waar ooit het kamp stond. Het was een grote groene kale vlakte met daar achter een natuurcamping.Het was wel even slikken want er kwamen veel herinneringen boven op dat moment. Ik zag in gedachten het hele kamp voorbij gaan.Ik zag alles weer terug in mijn gedachten.Dat ik in het kamp verbleef had ook een treurige kant aan het verhaal.Gelukkig is mijn leven later goed verlopen en ben ik een gelukkig mens. Maar de vakanties op Ameland waren de mooiste in mijn leven toen ik kind was. Kunt u mij zeggen wie u bent Heeft u nog meer informatie of foto's die ik ergens kan bekijken Bij voorbaat hartelijk dank. Met vriendelijke groet. Cora Kuiters.

Mijn naam is Dick de Groot. Vanaf 1953 tot en met 1960 totaal 7x naar dit Kinderkamp geweest. De toenmalige personeelsver. van de Basalt Bouwstoffen N.B.M. te Zaandam organiseerde deze vakanties voor de kinderen van het personeel.Mevrouw Celine Schaken Verkozen organiseerde deze kampen onder de naam De Pinsterblom later nam het echtpaar Ploeger uit Blaricum het over en werd het De Ploegschaar.Ameland was in die jaren nog ongerept en zeehondjes op het strand was een normaal verschijnsel. Het kamp bevond zich aan het Westerpad even buiten Nes. In de jaren '90 heb ik nog contact gehad met Coby Ploeger. Gerard is vrij jong overleden. Achteraf bedenk ik mij, dat veel kinderen uit "gebroken" gezinnen kwamen of anderszins.We namen geen koffer mee, doch een houten (zelf getimmerde) kist, welke we mochten stallen in de grote cq kamelentent.Uiteindelijk kan ik terugkijken op fantastische vakanties. De begeleiding bestond uit veelal pas afgestudeerde onderwijzers(essen). Ik herinner mij een geweldig leuke begeleider Piet, die ons 's avonds voor het slapen gaan voorlas uit het spannende boek Paddeltje. Toen hij in die tijd iets te close werd met een vrouwelijke begeleidster moest hij onverbiddelijk van Gerard het kamp verlaten.
Ik ben nog in het bezit van redelijk veel foto's uit die tijd.
Enkele namen, die ik mij nog herinner waren de broers van Baren (uit Blaricum) Leo van Belle Pietje Keizer Enno Veenstra.
Reakties zijn van harte welkom. Met hartelijke groet Dick de Groot.

Heel, heel lang geleden werd ik met mijn zusje afgezet ergens in Amsterdam en vandaar ging een grote touringcar richting afsluitdijk naar Harlingen. Vandaar ging de boot naar Terschelling. Dat hebben wij enkele jaren gedaan en later kwamen wij bij Breskens achter de dijk bij een boer op het land staan. Ook zijn wij vaak bij Lieke geweest op haar woonboot, eerst in Amsterdam en later ook op de Vecht. Als kinderen hebben wij erg genoten van het kamp, maar ook op haar boot. Dat was dan kinderkamp de Pinksterblom, ik vraag me nu af waarom dit kamp nou de Ploegschaar heet, de Pinksterblom is toch een hele mooie naam

Kinderkamp de pinksterblom is opgezet door Celine schaaken verkozen. Zij begon op Ameland. Met een klein groepje. Toen het erg populair werd heeft ze het kamp samen met mijn ouders gedaan, totdat mijn ouders het helemaal overnamen in 1965 of zo. Het kamp werd verplaatst naar Nieuwvliet in Zeeland en heette nog steeds " kinderkamp de Pinksterblom". Bij terugloop van het aantal kinderen en de verouderde werkwijze( kinderen gingen mee met hun ouders naar het buitenland en er was geen aanstaande leerkracht meer te vinden die 2 weken wilde werken in een kamp voor bijna niets) is het laatste kamp in 1977 gehouden. Met heel veel genoegen kijk ik nog steeds terug op die fantastische tijd. Met veel verdriet hebben we het kamp vaarwel moeten zeggen, maar het voor altijd in ons hart gesloten

Leuk dat er nu meer mensen zijn die iets over de Ploegschaar schrijven. Ik heb bijzonder goede herinneringen aan het kinderkamp Ik moest nog 6 worden toen ik voor het eerst ging en werd 12 toen ik voor het laatst ging. Volwassenen om mij heen vonden het zielig dat ik daar alleen naartoe moest, maar ik wilde niet anders Voor mij betekende het aandacht, veiligheid en saamhorigheid. Wat een prachtig gebeuren. Behalve Coby en Gerard Ploeger(vandaar Ploegschaar) met zoon Gerard waren er ook nog de dochters Aafke en Nienke.
Namen van leiding die ik mij herinner Ria en Pieter van der Neut, Wanda(achternaam)Ella Vrolijk, Willy Kattenwinkel, Anneke Boerma, Rie(uit de keuken).

Ook in de Ploegschaar verbleven, kinderkamp op socialistische leest geschoeid. Met veel door Coby op de gitaar begeleid gezang. " Lieve post, lieve post..." en "Piepers jassen..." Ik denk dat we met zo'n 120 kinderen waren. Veel leuke activiteiten, maar ik vond het verschrikkelijk... Heimwee, janken, de dagen afstrepen tot ik weer met de Koektrommel naar de boot mocht, en vervolgens met de bus naar Amsterdam. En dan maar hopen dat je ouders nog bestaan, en niet stiekem tussentijds zijn verhuisd. God wat ben blij dat ik daar niet meer naartoe hoef...

Dit schreef ik net op YouTube onder 1 van de 5 filmpjes van De Pinkersterblom


Niet alleen met een brok in mijn keel, moest wel een traantje of twee laten.
In 1967, ik was toen 10, mijn broer 8, hebben mijn ouders ons op het laatste moment hier gestald we zouden naar Spanje dacht ik, en de 6daagse oorlog in Israel brak uit en mijn ouders durfden het niet aan. Ze vonden het vreselijk ons daar te moeten "dumpen".
Maar G'd wat heb ik daar fijne tijden beleefd. Ben 5 of 6 x geweest. Heb nog lang speldjes bewaard. Liedjesboekjes heb ik nog. Memoreer nog vaak Mas met megafoon na rustuur "Winkeltje is open". Van kruisbessen en klei ben ik daar gaan houden. Met het laatste mijn beroep gemaakt.

Ik denk er nog vaak aan terug. Word er melancholiek van. Wat gaat het leven dan snel.

Ook mijn mooiste herinneringen ligen bij de Pinksterblom, 1973-1977 in NieuwvlietBad. Mas heeft een prachtige film gemaakt en die staat op youtube.

Vanaf mijn vijfde ben ik zo'n 10 opeenvolgende jaren naar de Pinksterblom geweest. Mijn zusje Ineke was zes jaar ouder en ging op een gegeven moment mee als leidster over een tent. De eerste jaren gingen we naar Ameland en later naar Groede, bij Breskens, in Zeeuws Vlaanderen, vlak achter de dijk.
Ameland was fantastisch, de reis er naar toe ook. Vanuit het oosten van het land eerst met de auto naar Amsterdam waar we in de rode bussen van Tensen, uit Soest, stapten om vervolgens vervoerd te worden naar Holwerd voor de boot naar Ameland. Vlak voor Ballum rechts af een weidepad in en aan het einde van dat pad, waar de duinen begonnen stonden de tenten. Elke keer was het weer spannend met wie je in de tent zou slapen. Ik denk dat we er met ons achten sliepen, incl. de tentleider. Veel hebben anderen hierboven al geschreven.
Elke dag was er verse melk die in melkbussen werd afgeleverd aan het begin van ons pad. Met een platte handkar haalden we de melk daar op.
Wij voetbalen elk jaar tegen een jeugdploeg van Ameland op een voetbalveld onder de vuurtoren van Hollum.
Als we eens vrij hadden liepen we naar het winkeltje van tante Aaltje in Ballum om snoepjes te kopen. In Ballum kwamen we ook met de lampionoptocht. Bijzonder was dat. Niet te vergeten het aan een stok geregen deeg bakken boven een kampvuur en de sportwedstrijden waar de sportman van het jaar uit voortkwam. Ben ik een keer geweest. Je werd dan op de schouders van Gerard Ploeger door het kamp gedragen en de prijs bestond uit een torentje van beschuit en muisjes die je die dag met zijn allen had gemaakt. Het kan ook zijn dat ze gemaakt waren door de leiding dat weet ik niet precies meer. Zo kan ik nog wel even door gaan, ik ben er nog vol van en ben nu 67

Van 12-26 juli 1960 hebben wij als onderdeel van onze opleiding tot onderwijzer mede een kinderkamp van" de Pinksterblom" begeleid.
Daar hebben wij een verslag van met foto's,tekeningen etc. en we vragen ons af of daar belangstelling voor is, b.v. voor een archief.

Contact kan opgenomen worden met Hetty Berserik de Waal

Als aanvulling op mijn bericht over een verslag met foto's, tekeningen etc. van een kinderkamp "de Pinksterblom" in Breskens in 1960 hierbij ons emailadres als u graag het verslag zou willen hebben.
Hetty Berserik de Waal email famberserik gmail.com

Het is denk in 1964 geweest dat ik (10 jaar toen) samen met m'n zusje Vera (toen 6 jaar) en buurmeisje Marjan de Mik in Amsterdam op de bus werden gezet. Na een lange reis kwamen we in Ameland aan en liepen naar het tentenkamp 'de ploegschaar'.
Ik heb er geen idyllische herinneringen aan. Het regende veel en 't was er erg koud. De kist met kleding en snoep stond in een hoge tent en alles was nat geworden weet ik nog. Wassen deed je 's ochtends onder de pomp ijskoud water over ons heen Mijn zus Vera wordt er nu nog emotioneel van wanneer ik er over praat. Hoe we door onze ouders gedropt werden en twee (drie) weken aan ons lot werden over gelaten. Nee, hoe goed ook bedoeld door de familie Ploeger, voor mij en zus Vera zijn er geen mooie herinneringen aan 'de ploegschaar'.

Bij het ordenen van foto's kom ik nu de uitstekende foto's tegen van de twee keer (1951 1952) dat mijn zus Marlies, mijn broer Lo en ik een Pinksterbloemkamp op Ameland meemaakten. Wij woonden in die jaren in Belgie, dus waren de kampen zeker ook goed voor ons Nederlands.
Het afscheid van je ouders bij de St. Nicolaaskerk in Amsterdam was memorabel, vooral het harde gillen om de brokken uit de kelen te verdrijven. Het was voor Celine Schaken Verkozen haar grootse levenswerk.
De kampen zelf waren zonder meer uitstekend georganiseerd. Veel afwisseling,goede discipline en ook voldoende te doen bij slecht weer.Ik denk dat de organisatie bij nader inzien wel een grote pluim verdient.
Als ik het goed begrepen heb is Celine door de familie Ploeger (eigenaar van het terrein) uit de organisatie weggeduwd. Dat heeft haar zeker enorm teleurgesteld en verbitterd.

Maar zoals uit deze reacties blijkt heeft zij zeker 'iets van waarde' achtergelaten.

Zomaar komt de naam in mij op, en tik ik het in de zoekmachine in.
Ik ben ook een aantal malen (3x) rond de jaren 1954 'op kamp' geweest, De Pinksterblom. Inderdaad, eerst het afscheid bij de St. Nicolaaskerk, en na een lange tocht de kist met je spullen, per bode vooruit gezonden stond in de grote tent op je te wachten. Eerste bezigheid het vullen van de slaapzakken met stro. Mijn 'slaapzak' had mijn moeder van dekens op de naaimachine in elkaar gestikt. En na het kamp weer uit elkaar getornd. Ach ja, zo ging dat in die tijd.
Gerard de 'administrateur' herinner ik mij nog goed. Ook nu nog vind ik dat het kamp goed geregeld was, maar niet geschikt voor mij als persoon die nogal eenzelvig was, zeker toen. Een herinnering schiet mij te binnen nu ik dit schrijf op de ansichtkaart naar huis gestuurd schreef ik dat alles goed was, maar meer zakgeld nodig had ) . Celine heb ik later ook nog prive meegemaakt in haar woonboot aan de Zeeburgerdijk in Amsterdam. Het zal best wel een dag geregend hebben, maar echt slecht weer Nee, dat staat niet in mijn geheugen.
Wel dat tijdens een strandwandeling een jongen op een plank trapte met spijkers er in, die in zijn voet kwamen. Hij werd opgetild en zo naar een dokter gedragen. En de plastic veldfles die daarna naar vergane chocolademelk smaakte, wat er nooit meer uitgegaan is. En de terugkomst in Amsterdam, allemaal onder de banken, uit zicht. "Schrikken voor de ouders". Ach ja, weemoedige en zoete herinneringen aan de vervlogen tijden van het kinderkamp De Pinksterblom.

Wie de goede tijden wil laten herleven, kan op 'mijn' Youtubekanaal de film zien die Mas over de Pinksterblom heeft gemaakt

Het waren fantastische tijden
Vincent (deelnemer 1973 - 1977)

Toevallig tikte ik de pinksterblom in en kwam op deze site. Heel bijzonder. Ook ik ben met mij broers, Hans en Frits vele malen in dit kamp geweest. Later ging ik mee als keukenhulp. Was erg trots op de speldjes die je elk jaar kreeg. Volgens mij ben ik wel meer dan 10 keer daar geweest. Enig met Lieke en haar accordeon Gezellig liedjes zingen en volksdansen. Het eerste jaar ook wel heimwee gehad. Jochem uit de keuken kan ik me nog goed herinneren. Volgens mij was hij er met zijn moeder, die de leiding daar had. Wij kwamen vanuit Almelo daar naar toe. Heel bijzondere vakanties waren dat

wat leuk om de herinneringen te lezen van toen. Ik ben 3 keer naar de Ploegschaar geweest en denk er ook met weemoed aan terug. Ik herinner me dat we met alle kinderen en leiding naar zee gingen. Oom Gerard en enkele anderen gingen met een touw de zee in, waar wij dan achter moesten blijven. En natuurlijk de spannende avondtocht en de sportdag. Ook het stokbrood bakken op het kampvuur, het vele zingen. Het verplichte briefkaart naar huis schrijven in de grote tent. En de kamelentent, waar alle kisten stonden herinner ik me nog heel goed. Het snoepwinkeltje, waar ze kandij verkochten aan een touwtje en inderdaad, de lepeltjes. Ik heb ze niet meer, maar weet het nog goed. Bovendien was het altijd mooi weer!

Ook ik ben, een keer of zes achtereen, naar Kinderkamp De Pinksterblom (Kikadepibo) geweest, ik denk voor het eerst in 1959. Dat was op Ameland. Het kamp was een onderneming van Celine Schaake-Verkozen (Lieke), destijds bijgestaan door Gerard en Coby Ploeger. (Gerard was in die jaren bekend uit het kinderradioprogramma 'De Krakepit', waar hij moeilijke vragen beantwoordde). Na dat seizoen is er een conflict tussen Lieke en Gerard ontstaan, wat ertoe geleid heeft dat Lieke met haar Pinksterblom (de naam die ook haar woonboot aan de Zeeburgerdijk in Amsterdam droeg) naar Zeeuws-Vlaanderen is verkast aanvankelijk bij boerderij 'Napoleon' aan de dijk ter hoogte van Groede, later wat westelijker, ter hoogte van Nieuwvliet. De Ploegers begonnen zelf een kamp, genaamd 'De Ploegschaar', dat op Ameland bleef.
Het tweede jaar in Zeeuws-Vlaanderen kwamen Mas en Berry van der Horst De Pinksterblom mede leiden. Ik las hierboven dat hun dochter daar ook over geschreven heeft.
Wat in de twee weken dat elk kamp duurde er waren er elke zomer drie allemaal werd ondernomen, is door anderen al beschreven. Ik miste nog het volksdansen, het bakken van stokbrood en het collectieve bezoek aan Groede, waar uitbundig gezongen werd, vooral het lied 'Hier is onze fiere Pinksterblom en ik zou hem zo graag eens wezen...' De laatste avond kreeg iedereen een krentenbol in de vorm van een cijfer dat aangaf voor de hoeveelste keer je het kamp had meegemaakt.
Ik heb er telkens veel plezier gehad. De laatste zomer ben ik keukenhulp geweest, in de staf. Van Cor uit Den Haag.

Met veel belangstelling heb ik de reacties gelezen van mensen die ooit deelgenomen hebben aan een of meerdere kinderkampen van De Pinsterblom en De Ploegschaar. Ik ben bezig een boek te schrijven over de geschiedenis van het recreatiegebied bij Ballum op Ameland. Ik zou heel graag nog wat foto's willen hebben uit de periode dat er in Ballum het Pinksterblomkamp was. Dat was tussen 1949 en 19561957. Daarna verhuisde het kamp naar Nes en dat valt weer buiten mijn onderzoek. Ook leuke anekdotes uit de Ballumtijd van harte welkom.
email jwdekoning50 gmail.com